Ladislav Žák: Poplach…
Tuhle historku rád vyprávím, a proto se omlouvám všem, kdo ji už slyšeli… Na podzim roku 1964 jsem seděl na louce, která mě i přes tepláky chlupem dovnitř už trochu studila tam, kde končí záda, a přede mnou a dalšími adepty...